Nie ma. Jak malować. Ból. Tytuły same ułożyły się w myśl. 

Nie ma i  jest. Jest książka autorstwa Mariusza Szczygła, do której zakupienia zachęciła mnie okładka - z meduzą.

Widzę meduzę, krwawe meduzy, które wyglądają jak balony, spadochrony. Hmm... a przecież są to organizmy, które wytwarzają własne światło. Poruszają się w ciemnościach, głębinach, poddają się prądom i nie tracą przy tym równowagi. To symbole wiary, zaufania i akceptacji (nie wszystko zależy od nas i nie na wszystko mamy wpływ). 

Przypadkowo otwarta strona, zachęca mnie do przeczytania całości następującym fragmentem:

I... jak możemy przeczytać w opisie na stronie Empiku :
 Nad książką unosi się rada, którą dała autorowi Hanna Krall: 
 „Wszystko musi mieć swoją formę, swój rytm, panie Mariuszu. 
Zwłaszcza nieobecność”.
I myślę sobie, zerkając na okładkę,  że często przekornie... to... czego nie ma w naszym życiu, jednak w nim jest.