"Nikt nie może cofnąć czasu, ale każdy może iść naprzód. Jutro, gdy wzejdzie słońce, powiedzcie sobie: ,,Potraktuję ten dzień, jakby był pierwszym dniem mojego życia”. Przyjrzyjcie się swoim bliskim, jakbyście ich widzieli po raz pierwszy. Odkryjecie w nich coś niepowtarzalnego. Cieszcie się, że są obok was i dzielą z wami miłość, o której tyle się mówi, a tak rzadko się ją rozumie. Naśladujcie wędrowca, który przyłącza się do pierwszej napotkanej karawany, nie pytając, dokąd zmierza. Dopiero potem, gdy coś ciekawego przykuje jego uwagę, pójdzie swoją drogą. Kiedy miniecie żebraka proszącego 
o jałmużnę, pewnie zastanowicie się, czy dać mu parę groszy. Kto wie, może wyda je na alkohol. Jeśli nie rzucicie mu monety, może usłyszycie za plecami jego obelgi. Zrozumiecie jednak, że to jedyny sposób, 
w jaki potrafi komunikować się ze światem. Kiedy spotkacie człowieka, który będzie chciał zniszczyć most, możecie postąpić na dwa sposoby. Albo mu przeszkodzicie, albo zrozumiecie, że robi to dlatego, bo nie ma nikogo, kto czekałby na niego po drugiej stronie. To jego sposób na odstraszenie samotności. Na każde zjawisko patrzcie, jakbyście zetknęli się z nim po raz pierwszy, szczególnie na drobiazgi, do których przywykliście, zapominając o ukrytej w nich magii. Wydaje nam się, że wydmy na pustyni przesuwa jakaś nieznana siła, bo nie dostrzegamy wiatru."
Paulo Coelho