Kamyk

Kamyk jest stworzeniem
d o s k o n a ł y m
równy samemu sobie
pilnujący swych granic
wypełniony dokładnie
kamiennym sensem
o zapachu który niczego nie przypomina
niczego nie płoszy nie budzi pożądania
jego zapał i chód
są słuszne i pełne godności
czuję ciężki wyrzut
kiedy go trzymam w dłoni
i ciało jego szlachetne
przenika fałszywe ciepło

Kamyki nie dają się oswoić
do końca będą na nas patrzeć
okiem spokojnym bardzo jasnym 

(Zbigniew Herbert)

"Bądź cierpliwy wobec wszystkiego, co nierozwiązane w Twoim sercu i spróbuj pokochać pytania w nim tkwiące, jakby były zamkniętymi pokojami lub książkami napisanymi w obcych językach. Nie szukaj odpowiedzi, które nie powinny paść, bo nie jesteś jeszcze w stanie nimi żyć. A przecież chodzi o to, by żyć wszystkim - więc teraz żyj pytaniami. Odpowiedzi przyjdą same, może nawet niezauważone, wkroczą ukradkiem w Twoje życie."
 
Rainer Maria Rilke

(...)

W otchłani żyć bez pana

jak dzień co nie ma rana

jak zima z brakiem śniegu

 jak rzeka bez drugiego... brzegu 

(...)

(...)

Ach, jak ten śnieg pada,
biele, ściele, układa

(...)

:)

Za to, że w kwiaty zamieniasz to
co się nie zmienia w kwiat
za wszystkie słońca zachody
za świat już niemłody
za wiatr, co zimą spływa ze szczytu
za rąbek błękitu
za morza otchłanie
za duszy wołanie
gdzie port
(...)

... gdy przyjdzie czas, obudzi nas...

hmm... pozwolić?

"Trzeba być cierpliwym, a wszystko się zmieni na lepsze. 

Nie ma chyba większej istotniejszej radości, jak gdy otwiera się przed nami prawdziwie wielka dusza."

Johann Wolfgang Goethe

Kolekcja Ser©...owA 

Okaz 9: Serce (jak) z okładki ;)

 

 * Serce z okładki książki "Cierpienia młodego Wertera", wydanej w 1986r. 

Ilustracja autorstwa Małgorzaty Piotrowskiej.

Czasami (nasz) dialog przypomina kalambury, ale... najważniejsze, że jest :))) 

***

 twór©zA

Po coś dał nam tę głębokość wejrzeń, 
co przeczuwa kształty przyszłych zdarzeń 
zamiast wierzyć głucho, bez podejrzeń 
w miłość i w ucieleśnienie marzeń?

Po co dałeś nam uczucia, losie, 
byśmy serca swe zgłębiali spojrzeniami 
i śledzili w dzikich spraw chaosie 
co naprawdę jest pomiędzy nami... 

Ach, tysiącom ludzi wolno nie czuć, 
nie znać własnych serc i błądzić sobie
tu i ówdzie, bez zbędnych przeczuć 
grzęznąć raptem w męce i w żałobie... 

Póki jakiś ranek ich nie zbudzi 
zorzą szczęścia nieoczekiwaną 
tylko nam nieszczęsnym dwojgu ludzi 
to pospólne szczęście odebrano:

Kochać nie pojmując się nawzajem 
widzieć w innych rzeczy, których brak im 
wielbić majak, co się wydał rajem 
brnąć w nieszczęścia, które są majakiem 

Szczęśliw ten, kto żyje złudnym śnieniem; 
szczęśliw, komu obca przeczuć waga; 
dla nas z każdą chwilą i spojrzeniem 
snów i przeczuć razem moc się wzmaga...