"Od drzew nawet żółtych"
Cierpliwości uczę się od drzew,
Nikt, tak jak one nie potrafi
Rosnąć w siłę stojąc,
Dbać o owoce, żeby goryczy nie znały,
Liście żegnać, na które już czas
Albo na ptaki czekać zmęczone lotem
Pełnym śpiewu.
Nikt, tak jak one nie potrafi
Rosnąć w siłę stojąc,
Dbać o owoce, żeby goryczy nie znały,
Liście żegnać, na które już czas
Albo na ptaki czekać zmęczone lotem
Pełnym śpiewu.
Cierpliwości uczę się od drzew,
One wiedzą jak trwać,
Gdy całe życie przelatuje obok
I wierzyć, że jeszcze odpocznie w cieniu
Ich liści zielonych albo nawet żółtych.
One wiedzą jak trwać,
Gdy całe życie przelatuje obok
I wierzyć, że jeszcze odpocznie w cieniu
Ich liści zielonych albo nawet żółtych.
Maciej Wierszycki
" Nie trać nigdy cierpliwości;
to jest ostatni klucz, który otwiera drzwi..."
Antoine de Saint-Exupery
" Nie trać nigdy cierpliwości;
to jest ostatni klucz, który otwiera drzwi..."
Antoine de Saint-Exupery
Piękne to o drzewach. Trzy razy przeczytałam i aż zachciało mi się płakać.
OdpowiedzUsuńOj, trzeba mi się nadal uczyć cierpliwości w szkole życia.
OdpowiedzUsuń